درمان بیش فعالی و عدم تمرکز راه را برای افرادی که از این اختلال رنج می برند آسان کرده است. بیش فعالی در زبانی ساده به معنی فعالیت بیش از حد نرمال است و افراد مبتلا به این اختلال تمرکز کافی بر روی مسائل ندارند. این اختلال معمولاً در کودکی تشخیص داده می شود و اگر در همان سن تشخیص و درمان نشود تا بزرگسالی ادامه پیدا می کند.
عدم درمان کودک بیش فعال ممکن است در آینده او را به فردی بزهکار و یا درگیر اعتیاد تبدیل کند و آینده فرد را با مشکل مواجه کند. این اختلال علائم و نشانه های مشخصی دارد و والدین به راحتی می توانند با تشخیص به موقع اختلال در فرزندان از روش های درمانی مناسب استفاده کنند. در زیر بیشتر با انواع روش های درمان عدم تمرکز آشنا می شویم.
قبل از پرداختن با مسئله درمان بیش فعالی بهتر است بدانیم بیش فعالی چیست و چه علائمی دارد؟ علائم اولیه ای که والدین و معلمان متوجه بیش فعالی در کودکان می شوند شامل فعالیت و تحرک بیش از حد، حواس پرتی و عدم تمرکز در انجام دادن کارها، دست زدن بدون فکر و به صورت ناگهانی به کاری و داشتن علائم ترکیبی می باشد.
هر کدام از این علائم مخصوص نوع خاصی از این اختلال می باشد. قبل از تشخیص توسط متخصص و تأیید بیش فعالی نباید درمان را شروع کنیم. برخی از کودکان ممکن است به دلیل فعالیت و بازی زیاد، بیش فعال به نظر برسند در صورتی که اصلاً مشکلی در خصوص تمرکز حواس نداشته باشند. روان شناسان با استفاده از متدهای جدید علوم اعصاب و روانشناسی می توانند اختلال عدم تمرکز را تشخیص و با شیوه های مناسب درمان کنند.
درمان بیش فعالی در کودکان می تواند هم برای کودک و هم اطرافیان او مفید باشد. کودکان بیش فعال کار را برای والدین و معلمان سخت می کنند و گاها به دلیل فعالیت بیش از حد تنبیه می شوند و این تنبیه تأثیر بسیار بدی بر روی روح و روان کودک می گذارد و باعث پایین آمدن اعتماد به نفس در کودکان می شود.
قبل از اینکه کودک وارد سنین بالاتر شود و بیش فعالی بر روی روابط اجتماعی او تأثیر بدی بگذارد باید درمان شروع شود در زیر رایج ترین شیوه های درمان را بیان می کنیم.
ممکن است اگر بیش فعالی در سنین پایین تشخیص داده شود با شیوه های درمانی مناسب با وضعیت کودک درمان شود. درمان بیش فعالی نیازمند اقدامات خاصی است که باید توسط والدین و درمانگر در طول پروسه ی درمان انجام شود. اگر این پروسه تا درمان کامل ادامه پیدا نکند ممکن است بیش فعالی به طور کامل درمان نشود.
شاید باور عمومی بر این باشد که با گذشت زمان از فعالیت زیاد کودک کاسته می شود و با ورود به دوران بلوغ بیش فعالی خاتمه پیدا می کند. اما این باور غلط ممکن است آینده ی کودک را با مشکل جدی مواجه کند. عدم درمان اختلال تمرکز در کودکی باعث می شود که فرد همچنان در بزرگسالی هم عدم تمرکز حواس داشته باشد و همچنان رفتارهای تکان دهنده و ناگهانی را بدون فکر انجام دهد. این درست است که از شدت جنب و جوش با افزایش سن کاسته می شود اما دیگر علائم همچنان همراه فرد باقی می مانند.